“മാ നിഷാദ”

അരുതായ്മകളുടെ  മാത്രം ഭൂമിയായി നമ്മുടെ രാജ്യം പരിണമി ച്ചെത്തിയിരിക്കുകയാണ് ഇന്ന്. ശാസ്ത്ര-സാങ്കേതിക രംഗത്തെ നേട്ടങ്ങളേയും വികസനോന്മുകതയെയും മറയാക്കി, ജനങ്ങള്‍ക്ക്‌ ഒരിക്കലും കിട്ടരുതാത്ത ഒരു സ്വര്‍ഗ്ഗഭൂമിയെ വാഗ്ദാനം ചെയ്തുകൊണ്ടാണ് അരുതായ്മകളുടെ തമ്പുരാക്കന്മാര്‍ നമ്മുടെ രാജ്യത്തെ ഇവ്വിധം ദുരന്തഭൂമിയാക്കിയത്.

ഉപഭോഗാലസ്യത്തിന്റെ ലഹരിയില്‍ മയങ്ങിക്കിടക്കുന്ന നമ്മുടെ സമൂഹം, വായ മൂടിക്കെട്ടി ഈ തമ്പുരാക്കന്മാര്‍ക്കുവേണ്ടി നിര്‍ലജ്ജം വാലാട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

കുത്തക മുതലാളിമാരുടെ പണപ്പെട്ടിക്കിലുക്കത്തിന്റെ ശബ്ദ വിന്യാ സങ്ങളില്‍ ലാസ്യനൃത്തമാടുന്ന നമ്മുടെ ഉപഭോഗ സമൂഹം അവര്‍ക്ക് വിഹിതമായ കൊച്ചു കൊച്ചു സുഖങ്ങളിലും, അവര്‍ക്ക് വാഗ്ദാനം ചെയ്യപ്പെടുന്ന വലിയ വലിയ വികസന സ്വപ്നങ്ങളിലും ജീവിതം ആടിത്തീര്‍ക്കുന്നു.

കന്യാകുമാരി മുതല്‍ കാശ്മീര്‍ വരെയുള്ള ഭാരത സമൂഹത്തിന്‍റെ എഴുതപ്പെട്ട ജാതകമാണ് ഞാന്‍ ഇവിടെ വായിക്കുന്നത്. തിന്മയുടെ രാജാക്കന്മാര്‍ ഒത്തൊരുമിച്ച് ഭരിക്കുന്ന ഈ രാജ്യത്തെ ഭരണപക്ഷവും പ്രതിപക്ഷവും ഒന്നുതന്നെയാണ്. നാം അവരെ പക്ഷീകരിക്കുകയും അവര്‍ക്ക് വേറിട്ട സിംഹാസനങ്ങള്‍ ഒരുക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നത്. ജനാധിപത്യത്തിന്‍റെ വരദാനമായ സമ്മതിദാനാവകാശം നാം ഉപയോഗ പ്പെടുത്തുന്നതും ഇത്തരം പക്ഷീകരണങ്ങള്‍ക്കും  സിംഹാസന സ്ഥാപന ങ്ങള്‍ക്കും വേണ്ടിയാണ്.

ഭ്രാന്താലയം എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെട്ട നമ്മുടെ രാജ്യം ഇന്ന് ഭ്രമാത്മകതയുടെ കൂടി ആലയമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. ഭരണകൂടം ഭ്രാന്തുപിടിച്ച ചങ്ങലയും, ഭരിക്കപ്പെടുന്നവര്‍ ഭ്രമാത്മകതയുടെ ഭ്രാന്ത ന്മാരുമായി പരിണമിച്ചിരിക്കുന്നു. ഭ്രാന്തന്മാരുടെ ജനാധിപത്യഭൂമിയില്‍  ഭ്രമാത്മാക്കളായ  ഭ്രാന്തന്മാര്‍ ഭരിക്കപ്പെടുന്നു.

നാം വെടിവച്ചിട്ട അര്‍ദ്ധനഗ്നനായ ഒരു തമ്പുരാന്‍റെ സ്ഥാനത്ത്, നമ്മെ വെടിവച്ചിടുന്ന പൂര്‍ണ്ണനഗ്നനായ മറ്റൊരു തമ്പുരാനെ നാം അവരോധിച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ പഴയ തമ്പുരാന്‍റെ അര്‍ദ്ധനഗ്നത വിളിച്ചുപറയാന്‍ ചങ്കൂറ്റം കാണിച്ച നമുക്ക് പൂര്‍ണ്ണനഗ്നനായ പുതിയ തമ്പുരാന്റെ പൂര്‍ണ്ണ നഗ്നത വിളിച്ചുപറയാന്‍ നാവുകള്‍ പൊന്തുന്നില്ല.

നാം അടിച്ചമര്‍ത്തപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. നമ്മുടെ കണ്ണുകളിലെ പ്രകാശം കെട്ടുപോയിരിക്കുന്നു.  നമ്മുടെ കൃഷ്ണമണികള്‍ ആരോ കവര്‍ന്നെടുത്തി രിക്കുന്നു. നമ്മുടെ ശബ്ദം മുറിഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു. നമ്മുടെ നാവുകള്‍ ആരോ മുറിച്ചെടുത്തിരിക്കുന്നു. ഏതോ പക്ഷാഘാതം സംഭവിച്ചതു പോലെ നമ്മുടെ കൈകള്‍ എല്ലാനേരവും കൂപ്പിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. നമ്മുടെ കാലുകള്‍ നിശ്ചലങ്ങളായിരിക്കുന്നു.  നമ്മുടെ കാലുകള്‍ ശരീരത്തെ താങ്ങിനിര്‍ത്താനുള്ള കേവലം മാംസത്തുണുകളായി മാറിയിരിക്കുന്നു.

ഉണര്‍ച്ച മറന്ന് ഉറങ്ങുകയാണ് നാം. വെളിച്ചത്തിന്റെ ചെറുപാളികള്‍  പോലും കിഴക്കുനിന്നെത്തുന്നില്ല. അങ്കവാലുള്ള ഒരു കോഴിപോലും കൂവുന്നില്ല. കിഴക്കുണരേണ്ട  പക്ഷികള്‍ ഒന്നും തന്നെ ഉണരുന്നില്ല. ചിലക്കുന്നുമില്ല. ഈ ഭൂമിയും ഉണര്‍ച്ച മറന്ന് ഉറങ്ങുകയാണോ? “മാ നിഷാദ” ഗര്‍ജ്ജിച്ച ആ താപസന്‍ എവിടെ?  

സി.ടി.വില്യം